Ένα από τα κυριότερα εκφραστικά μέσα των Ομηρικών επών είναι η παρομοίωση.
Τα δομικά στοιχεία της ομηρικής παρομοίωσης είναι τα εξής:
α) Αποτελείται από δύο μέρη: το αναφορικό, το οποίο εισάγεται κυρίως με τις λέξεις «πως», «όπως» και το δεικτικό, το οποίο εισάγεται με τις λέξεις «έτσι», «παρόμοια». Συνήθως το αναφορικό μέρος της παρομοίωσης προηγείται και είναι μεγαλύτερο σε έκταση από το δεικτικό. Αυτό γίνεται γιατί ο σκοπός του αναφορικού μέρους είναι να προσδιορίσει και να κάνει σαφές το δεικτικό μέρος, το οποίο είναι και το ζητούμενο.
β) Συνήθως η παρομοίωση έχει δύο κύριους όρους, έναν στο αναφορικό μέρος και έναν στο δεικτικό, οι οποίοι έχουν ένα κοινό σημείο και γι' αυτό παραλληλίζονται μεταξύ τους.
Ο ρόλος της παρομοίωσης στα ομηρικά έπη είναι πολλαπλός:
α) Χρησιμοποιείται για να ζωντανέψει μια εικόνα ή/ και να τονίσει μια ψυχική κατάσταση, κυρίως κατά τη διάρκεια κάποιας περιγραφικής αφήγησης,
β) Εισάγει στοιχεία της καθημερινότητας στην επική αφήγηση, βοηθώντας έτσι τον αναγνώστη αφενός να ενημερωθεί γι' αυτά, εάν τα αγνοεί, και αφετέρου να κατανοήσει καλύτερα μέσω αυτών, εάν τα γνωρίζει, τα άγνωστα στοιχεία, που θέλει να παρουσιάσει ο ποιητής,
γ) Ανακόπτει μεν τη δράση και εξέλιξη του έπους, αλλά εντείνει το συναίσθημα,
δ) Ποικίλλει την αφήγηση.
Η μελέτη της ομηρικής παρομοίωσης πρέπει να ακολουθεί τα εξής στάδια:
α) Τη διάκριση των δύο μερών της, αναφορικού και δεικτικού,
β) Τον εντοπισμό των δύο κυρίων όρων, οι οποίοι συγκρίνονται,
γ) Την επισήμανση του κοινού σημείου των δύο συγκρινόμενων όρων,
δ) Τον προσδιορισμό του χώρου, από τον οποίο αντλείται το υλικό της.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δεν εκφράζουν τις απόψεις του διαχειριστή του ιστότοπου, Κακόβουλα, υβριστικά και προσβλητικά σχόλια θα διαγράφονται.